ในการมีชีวิตอยู่ของมนุษย์ชาติ
เพื่อแสวงหาการพัฒนาทางเศรษฐกิจและความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาตินั้น
จำเป็นต้องคำนึงถึงความจริงที่ปรากฏอยู่ในปัจจุบันนั้นคือ
ขีดจำกัดของทรัพยากรสมดุลของระบบนิเวศความเป็นมาของด้านวัฒนธรรมรวมถึงความต้องการของมนุษย์ในอนาคต
ซึ่งเป็นที่มาของคำว่า "อนุรักษ์"
การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในปัจจุบันมีวัตถุประสงค์หลักอยู่ 4 ประการ คือ
1.
เพื่อธำรงไว้ซึ่งปัจจัยสำคัญของระบบสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อมนุษย์และสัตว์
และระบบสนับสนุนการดำรงชีวิต เป็นการปรับปรุงป้องกันพื้นที่เพื่อการเพาะปลูก
การหมุนเวียนแร่ธาตุอาหารพืช ตลอดจนการทำน้ำให้สะอาด
2.
เพื่อสงวนรักษาการกระจายของชาติพันธุ์ ซึ่งขึ้นกับโครงการขยายพันธุ์ต่าง ๆ
ที่จำเป็นต่อการปรับปรุงการป้องกันธัญญพืช สัตว์เลี้ยง และจุลินทรีย์ต่าง ๆ
รวมทั้งสิ่งประดิษฐ์ทางวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีตลอดจนการคุ้มครองอุตสาหกรรม
นานาชาติที่ใช้ทรัพยากรที่มีชีวิตเป็นวัตถุดิบ
3.
เพื่อเป็นหลักประกันในการใช้พันธุ์พืชสัตว์และระบบนิเวศเพื่อประโยชน์ในการยังชีพตามความเหมาะสม
4. เพื่อสงวนรักษา
โบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปกรรม
ซึ่งเป็นมรดกล้ำค่าไว้ไปยังอนุชนรุ่นหลังรวมทั้งระบบสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้น
การบำรุงรักษาป่า ควรปฏิบัติ ดังนี้
1)
ป้องกันและปราบปรามการลักลอบตัดไม้ทำลายป่า
2) หาแหล่งทำมาหากินให้ชาวเขาอยู่เป็นหลักแหล่ง
เพื่อเป็นการป้องกันการทำไร่เลื่อนลอย
3) ส่งเสริมการปลูกป่าทดแทน
4) ปิดป่าไม่อนุญาตให้มีการทำไม้
5)
ใช้วัตถุอื่นทดแทนผลิตภัณฑ์ที่ทำจากไม้
6) ตั้งหน่วยป้องกันไฟป่า
7)ส่งเสริมให้มีการเผยแพร่ความรู้และความเข้าใจแกประชาชน
เพื่อให้เห็นความสำคัญของป่าไม้